شکار ممنوع!

شاید برای بسیاری از ما، آن زمان که کودک بودیم و غوطه‌ور شدن در حساب و کتاب‌های زندگی روح‌مان را سنگین و احساس‌مان نسبت به دیگر موجودات را کمرنگ نکرده بود، شنیدن صدای گلوله‌ای که به قصد کسب لذت از شکار، در فضا می‌پیچد، ترسناک و حتی در دنیای کودکانه‌مان ظالمانه بود.

اما، امروز که به قول شازده کوچولوی داستان اگزوپری آدم بزرگ شد‌ه‌ایم و مثل آدم بزرگ‌ها فکر می‌کنیم و حرف می‌زنیم هم شاید بتوانیم هنوز نگران حیوانات زیبا و عموما کمیابی باشیم که به دست شکارچیان غیرمجاز و یا در فصول و مناطق شکار ممنوع کشته شده و رو به انقراض می‌روند.

بررسی کوتاهی در ویژگی‌های طبیعی استان مرکزی نشان می‌دهد که این استان به واسطه تنوع زیستی و آب و هوای ویژه، از جمله استان‌های کشور است که گونه‌های جانوری ویژه‌ای را در خود جای داده که برخی از آنها همچون پاژن و درنا منحصر به همین استان هستند و از همین رو، حفاظت و حفظ نسل آنها به شدت ضروری به نظر رسیده و مستلزم انجام اقدامات و تدابیری خاص است.

براساس این گزارش، پنج منطقه تالاب میقان اراک، بازرجان تفرش، خرقان ساوه، چالخاتون شازند و کلاهه آشتیان تحت مدیریت و حفاظت محیط زیست استان مرکزی به عنوان مناطق شکار ممنوع نام‌گذاری شده که هر یک از این مناطق شاخصه‌ی ویژه‌ای دارد.

در اراک، تالاب میقان با مساحتی در حدود 25 هزار هکتار از شهریور ماه پذیرای پرندگان مهاجر بویژه درناهاست که البته حضور آنها این تالاب را منحصر به فرد و این منطقه را تبدیل به منطقه شکار ممنوع کرده است.

در شازند، منطقه شکار ممنوع چالخاتون با مساحت بیش از 13 هزار هکتار دارای منابع آبی فصلی و دائمی است و این مهم منطقه یاد شده را به زیستگاه خاصی برای گونه‌های جانوری و گیاهی منطقه تبدیل کرده است و گونه‌های جانوری مختلفی مانند شغال، روباه، انواع عقاب، خرگوش، موش صحرایی و جانوران دیگری در این منطقه زندگی می‌کنند.

در آشتیان، منطقه شکار ممنوع کلاهه با بیش از 20 چشمه شرایط زیستی مناسبی را برای جانوران این حوزه ایجاد کرده و 27 گونه از 170 گونه پستانداران کشور را در خود جای داده است. مشاهده 72 گونه از 500 گونه پرندگان ایران و زندگی 49 گونه از خزندگان در این منطقه، تنوع زیستی قابل توجهی را فراهم آورده و کلاهه را به یکی از مناطق حفاظت شده و شکار ممنوع استان مرکزی تبدیل کرده است.

در خنداب، منطقه شکار ممنوع پلنگاب با مساحت 27 هزار هکتار دارای زیستگاه‌های صخره‌ای، کوهستانی، تپه ماهور و دره های عمیق بوده و طیف متنوعی از حیات وحش را در خود جای داده است. در این منطقه انواع پوشش گیاهی مانند گون‌ها، گرامینه‌ها، خارشتر، آویشن، موسیر یافت می‌شود. گونه‌های جانوری متنوع این منطقه شامل قوچ، میش، گرگ، لاک پشت، انواع مارهای سمی و انواع عقاب است و وجود 50 چشمه‌ای که در این منطقه جاری است، شرایط مناسبی را برای گونه‌های موجود ایجاد کرده است.

در ساوه، منطقه خرقان با 44 هزار هکتار مساحت دارای گونه‌های گیاهی گز، گون، میخک، فراسیون، ماش وحشی، اشک، شیرین بیان، کاهو ، شنگ، کنگر بوده و از گونه‌های معروف جانوری آن می‌توان به گربه وحشی، گراز، روباه، سمور، خرگوش، قوچ و میش اشاره کرد.

و بالاخره آخرین منطقه شکار ممنوع استان، منطقه بازرجان تفرش است که دارای گونه‌های گیاهی و جانوری متنوعی با 25 هزار هکتار مساحت است. این مناطق علاوه بر حفاظت نیازمند مدیریت اصولی و صحیح جهت کنترل شکارچیان، بویژه شکارچیان غیرمجاز هستند.